- مسيرى كه راننده مى‌خواهد براى سبقت گرفتن وارد آن شود بايد تا فاصله دور و مطمئنى از طرف مقابل خالى از هر گونه وسيله نقليه بوده و تفاوت سرعت بين وسيله نقليه او و وسيله نقليه جلويى براى سبقت كافى باشد تا به اين ترتيب موجب به خطر انداختن خود و ترافيكى سمت مقابل نشود .

- رانندگان وسايل نقليه اى كه از انها سبقت گرفته مى‌شود بايد راه را براى وسيله نقليه اى كه در حال سبقت گرفتن است باز كنند و بر سرعت خود نيفزايند.

- سبقت گرفتن در موارد زير ممنوع است :
الف : در سرييج هاى تند و سربالايی كه ميدان ديد راننده كم است .
ب : از 50 متر مانده به پیج ها تا 50 متر پس از ان يا در تقاطع راهها يا در تقاطع راه‌آهن ، مگر آنكه به وسيله علايم، سبقت مجاز شناخته شده باشد.
پ : هنگامى كه روشنايى و ميدان ديد به هر علت كافى نباشد.

ت: سبقت از وسيله نقليه كه خود در حال سبقت گرفتن است ، مگر در راهى كه به دليل وجود سه خط عبور یا بيشتر، این عمل مجاز باشد.
ث: براى اتوبوس ها و كاميون ها در معابر شهرى.
ج: از 100 متر مانده به ورودى تونل ها و پل ها تا انتهاى آنها ، مگر آنكه به وسيله علايم ،سبقت مجاز شناخته شده باشد.
چ: در نقاطى كه با نصب علايم ويژه سبقت گرفتن ممنوع اعلام شده باشد.
ح : هنگامى كه وسيله نقليه اى در فاصله اى نزديک و غير ايمن از روبرو در حال حرکت می باشد